Sunday, March 25, 2007

Weer thuis...

Met goede moed vanuit Charlesville vertrokken. Mijn spulletjes kunnen kopen: de sportwinkel bleek een enorme outdoor-supermarkt te zijn. Enfin, kon weer aan de wandel. Een flinke tocht naar Signy l'Abbaye. Weer richting de GR. Het was koud, op de hogere delen lag nog sneeuw. Een goede wandeling gehad. De regen kwam pas toen ik binnen was.


Ok de volgende dag naar Chateaux Porcien een mooie wandeling. Ik loop nu voornamelijk over de kleine plattelandsweggetjes. Op het moment dat ik de GR pak, kom ik in de modder terecht. Soms doe je het nog, om stukken binnendoor te gaan, maar het is toch nog iets te vroeg in het seizoen. Je merkt overigens dat de Champagne eraan komt: de heuvels zijn minder hoog en stijl. En de grond begint wit te worden van het krijt.

Chateaux Porcien ligt aan de Aisnes, de grens van de Ardennen en de Champagne. Dit is ook een een groot deel van WO I de frontlinie geweest. In Porcien was een gemeentelijke refuge. Dat betekent: voor 5 uur bij de Marie binnenlopen en dan overnachten in het plaatselijke judozaaltje. Erg leuk en het kost niets. Daar ook andere pelgrims ontmoet, een ouder stel uit Aken. Met deze mensen ook de volgende dag een stuk mee opgelopen.



Bij de sluis van Asfeld krijg ik een telefoontje van mijn vader. Mijn opa is die morgen plotseling overleden. Gelukkig was ik in de buurt van Reims, waar ze me de volgende dag konden ophalen. Helaas heb ik dus mijn tocht moeten onderbreken. Ik zit nu weer in NL en ga over 2 weken mijn tocht weer oppakken.

3 comments:

Anonymous said...

Nogmaals gecondoleerd, Karen.
Zo zie je maar weer...er komen dingen op je pad die jezelf niet in de hand hebt...
Heel veel sterkte de komende tijd, ik zie je gauw!
Liefs, Irma

Anonymous said...

Hi Karen,

Het spijt me om te horen van je opa. Irma vertelde het mij gisteren. Maar ik hoop dat je nog steeds veel plezier beleefd aan je mooie tocht. Veel succes en sterkte ook. Ik blijf je avonturen volgen.

Groetjes,
Eelco

uli b said...

...gar nicht mitgekriegt, dass du wieder da bist. Toller bericht

...gruß uli